COMPROMISSUM

COMPROMISSUM

inter modos vitandi belli, necontroversiae in nervum erumpant, memoratur Politicis: spreta plerumque potentioribus via. Vide Conestagium, de Coniunct. Regnor. Castellae et Portugall. digna tamen, quam insistant aequi et pacis amantes Principes. Ε᾿πὶ γὰρ τὸν δίκας διδόντα οὐ νόμιμον ὡς ἐς ἀδικοῦντα ἰέναι, In eum enim, qui arbitrium accipere paratus est, nefas ut in iniuriosum ire, Thucyd. Hinc fecêre id magni Reges ac Populi. De Regno Argivo, Adrastus et Amphiaraus Eriphylae iudicium permiserunt, narrante Diodorô. De Salamine, inter Athenienses et Megarenses, lecti tres Iudices Lacedaemonii. Apud eund. Thucyd. Cocyrenses significant Corinthiis, paratos se disceptare controversias, apud Peloponnesi civitates, de quibus inter ipsos convenisset. Et Periclem laudat Aristides, quod, ut bellum vitaretur, voluerit δίκῃ διαλύεςθαι περὶ τῶ διαφόρων, de Controversiis arbitros sumere. Isocrates quoque contra Ctesiph. Philippum Macedonem, quod, quas habebat cum Atheniensibus controversias, de iis paratus esset, ἐπιτρέπειν τόλει τινὶ ἴσῃ καὶ ὁμοίᾳ, arbitrium permittere alicui civitati aequae utrique parti. Sic olim Ardeates et Aricini, postea Neapolitani et Nolani, controversias suas arbitrio Populi Rom. permiserunt, apud Livium, l. 8. Et Samnites, in Controversia cum Romanis, ad communes amicos provocant. Cyrus sibi et Assyrio arbitrum fert Regem Indorum, apud Xenoph. Paed. l. 2. Poeni, in controversiis cum Masinissa, similiter ad iudicia provocant. Rimani ipsi de controversia cum samnitibus, ad communes socios, teste Liv. d. l. ut alia, ex recentiori inprimis aevo petenda, omittam. Et hoc Fecialium Rom. praecipuum munus ait fuisse Plut. οὐκ ἐᾷν ςρατἐυειν πρότερον, ἢ πᾶσαν ἐλπίδα δίκης ἀποκοπῆναι, Ne sinerent prius ad bellum veniri, quam spes omnis iudicii obtinendi periisset. De Gallorum quoque Druidibus, Strabo, l. 4. ὥςε καὶ πολέμους διῄτων πρότερον καὶ παρατάττεςθαι μέλλοντας ἔπαυον, Olim et inter bellantes erant arbitri, ac saepe sam acie congressuros diremerunt. Quô officiô in Iberia quoque Sacerdotes functos, idem testis est, l. 11. etc. Vide Hug. Grot. de Iure Belli et Pacis, l. 3. c. 20. §. 46. ut et infra ubi de Diaetetis. In Ecclesia Roman. per Compromissum electio, memoratur inter electionum in Episcopos aut Abbates formas in Decret. Gregor. IX. tit. de Elect. Sie autem vocatur, cum dissidentes in vicem Electores transferunt potestatem eligendi in tres vel plures, iuramentô plerumque adstrictos, qui omnium vice virum eligant idoneum et secundum Concilii Generalis formam: Cuiusmodi electionis exemplum exstat apud Sidon. l. 7. Ep. 9. in Gest. Innocentii III. alibique passim, vide Car. du Fresne, Glossar.